Vandaag moesten we weer vroeg uit de veren om op tijd op het vliegveld te zijn. Toevallig waren degene die normaal anderhalf uur te vroeg waren nu een half uur te laat, kuch kuch Milou. Na eventjes te hebben gewacht, hebben we afscheid genomen van de Peruanen en hun families en zijn we snel de bus ingestapt om onze vlucht te halen.

Al heel snel waren we op het vliegveld aangekomen waar we onze koffer weer in moesten checken. Na wat wikken en wegen hadden we toch maar besloten dat het misschien wel slim was dat Bram en Kenneth toch op dezelfde vlucht naar Cusco zaten. De vlucht was omgeboekt en toen was het tijd om naar de gate te lopen. Deze keer waren de winkels al voor de douane en moesten we dus daar nog even wat eten als we dat wilden. Iedereen had vijftien minuten om iets te gaan eten, dit waren dan in de meeste gevallen donuts of pizza.Eenmaal door de douane heen, die trouwens helemaal niet zo streng waren, moesten we nog heel even wachten voordat we het vliegtuig in konden. We dachten eerst dat we als enige bij de gate waren, maar in het vliegtuig zat het toch wel helemaal vol. Het uur in het vliegtuig was zo voorbij en we konden al heel snel uitstappen. De meeste van ons merkten in de tunnel al wat het hoogteverschil met je lichaam deed. Iedereen had al erg snel zijn of haar koffer en we vertrokken al vlug naar het hostel. De jongens kregen kamers van drie en de meiden kamers van twee. Eenmaal gesetteld in de kamers gingen we lunchen.Een paar mensen hadden last van hoogteziekte, dus die gingen na de lunch met Robin mee naar het hostel. De rest ging met Sietske mee om souvenirs te kopen en eventueel een tas voor de komende 3 dagen.Toen iedereen weer terug was in het hostel hadden we ongeveer 3 uur vrije tijd. Sommige gingen slapen en sommige gingen kaarten.In 112 zaten de meeste mensen te kaarten. Na een tijdje kwamen we er achter dat je de deur niet meer van binnen open kreeg als die dicht ging dus zaten ze opgesloten. Na een paar keer expres de deur dicht te hebben gedaan vanaf de buitenkant, kwamen ze erachter dat je de sleutel gewoon moest gebruiken.In de avond gingen we met z'n allen eten bij een heerlijk restaurant. Burgers, salades of biefstuk, het was er allemaal. Zelfs kipnuggets met friet van het kindermenu voor Imme. Na de quote van de dag: "What happens in Peru stays in Peru" ~ Milou 2017, was het tijd om weer terug naar het hostel te gaan en weer te gaan slapen.

Ciao Anne en Kim